Subjuntivo to niemała zagwozdka dla wszystkich, którzy pasjonują się hiszpańskim. Wielu tłumaczy brak motywacji do jego nauki tym, że taki tryb nie występuje w języku polskim. Czy aby na pewno? Przedstawiamy najważniejsze zagadnienia związane z subjuntivo.
Użycie subjuntivo
Jak sama nazwa wskazuje, tryb ten jest stosowany do tworzenia wypowiedzi o subiektywnym charakterze, czyli zależnych od intencji podmiotu mówiącego. Służy do wyrażania stanów emocjonalnych, życzeń, wątpliwości, opinii oraz sytuacji, których prawdziwości nie jest się pewnym. Użycie subjuntivo jest szerokie, a Hiszpanie posługują się nim na co dzień. Dobre opanowanie tej formy gramatycznej to klucz do sprawnej komunikacji w języku Cervantesa. Zadanie nie jest łatwe, jako że tryb występuje w kilku formach: teraźniejszej, dwóch przeszłych i przyszłej.
Typowe czasowniki, zwroty i wyrażenia
Niektóre formy w języku hiszpańskim zobowiązują do sięgnięcia właśnie po subjuntivo. Należą do nich na przykład jeden ze spójników „a fin de que”, „para que” lub po prostu „que” w znaczeniu „żeby”, za pomocą którego osoba mówiąca wprowadza zdanie podrzędne z innym podmiotem niż w zdaniu nadrzędnym. Czasowniki typowe dla trybu subjuntivo to: esperar, pedir, decir, sugerir, senter, dudar i kilka innych. Do tego należy dodać niemal wszystkie czasowniki wyrażające asercję, jeśli tylko używa się ich w zaprzeczeniu. Zastosowanie subjuntivo powinno mieć miejsce po wyrażeniach określających prawdopodobieństwo, takich jak: tal vez i quizás (może), ojalá (oby), a condición de que (pod warunkiem, że…). Ten tryb służy również do określania przyszłości, której w końcu nie możemy być pewni, dlatego korzysta się z niego po zwrocie „antes de que” (zanim, przed). Dla zdań wyrażających życzenie lub rozkaz charakterystyczne jest umieszczanie „que” na początku zdania, co wówczas tłumaczy się jako „niech”.
Tryb łączący w języku polskim
Na lekcjach języka polskiego poznaje się zazwyczaj trzy tryby – oznajmujący, przypuszczający i rozkazujący. Niektórzy specjaliści wyróżniają również tryb łączący. Jest on często pomijany w typologii trybów języka polskiego z tego względu, że nie posiada swoich własnych form morfologicznych. Do jego wyrażania stosuje się odpowiednie partykuły (aby, iżby, żeby), a w zdaniu podrzędnym – bezokolicznik lub imiesłów czasu przeszłego. Można uznać go za pewien odpowiednik trybu subjuntivo, jako że jest stosowany w podobnych sytuacjach, czyli do wyrażania emocji i subiektywnych spostrzeżeń na temat rzeczywistości.
Z łatwością opanujesz tryb subjuntivo i inne trudności języka hiszpańskiego, jeśli wybierzesz dobrą szkołę językową. Z naszą ofertą można zapoznać się pod linkiem https://www.kandk.edu.pl/hiszpanski-oferta/