Język hiszpański posiada wiele odmian, które różnią się o siebie wymową, słownictwem czy ortografią. Najbardziej dobitnym tego przykładem jest język kataloński, uznawany za mowę urzędową we wspólnotach takich jak Walencja, Baleary oraz oczywiście Katalonia. Różnice językowe istnieją również w obrębie samego katalońskiego, jak w przypadku Walencji, której mieszkańcy posługują się swoistym dla siebie dialektem.
W czym tkwi różnica?
Konflikt o uznanie walenckiego za odrębną mowę trwa już pewien czas. Za uznaniem walenckiego jako języka autonomicznego opowiada się przede wszystkim środowisko prawicowe Walencji, jednak wyroki sądowe każą uznawać kataloński i walencki za te same języki. Z kolei lingwiści w odniesieniu do walenckiego częściej stosują mniej zobowiązujące określenie dialektu. Mimo to, dla rdzennych mieszkańców Walencji ich mowa jest odrębnym językiem, różnym od katalońskiego, bo ukształtowanym pod silniejszym wpływem języka kastylijskiego, który stanowił podstawę do utworzenia dzisiejszej standardowej wersji hiszpańskiego. Dzięki temu osobom władającym hiszpańskim nawet na niskim poziomie o wiele łatwiej przychodzi nauka dialektu walenckiego niż samego języka katalońskiego, posiadającego skomplikowaną gramatykę i charakterystyczny akcent.