Język angielski – najpopularniejszy język świata – występuje w wielu rozmaitych dialektach. Wśród nich znajduje się również dialekt irlandzki. Ciekawym jest fakt, że w dialekcie irlandzkim również występują odmiany – chociażby wersja dublińska bardzo mocno różni się od wersji spotykanych na pozostałym obszarze tej części Zjednoczonego Królestwa.
Historia języka irlandzkiego na wyspie sięga wieku XII. To wówczas na Irlandię najechali Normanowie, którzy porozumiewali się także po francusku. To jednak właśnie angielski przyjęli mieszkańcy najechanego terenu. Przez naprawdę długi czas język angielski był powszechny wśród księży oraz kasty panującej. Jeszcze w połowie XIX wieku blisko połowa ludności zamieszkującej wyspę porozumiewała się nie po angielsku, ale właśnie po irlandzku.
Składnia języka angielskiego używanego przez Irlandczyków dość istotnie różni się od tej, która występuje w pozostałych częściach Wielkiej Brytanii. I tak na przykład Irlandczycy nie używają słów „tak” oraz „nie” w charakterze odpowiedzi na zadane im pytanie, tylko raczej powtarzają czasownik w odpowiedniej formie. W irlandzkiej odmianie języka angielskiego nie występuje także przedimek nieokreślony, nie ma czasu past perfect, zaś wymowa niektórych samogłosek i spółgłosek jest dość zniekształcona. Do tego dochodzą gwarowe słowa używane tylko w irlandzkim angielskim, takie jak chociażby „gas” w znaczeniu „wesoły” czy „cat” jako „okropny”.
Różnic jest oczywiście o wiele więcej. Wymienione to jedynie niewielki przykład tego, jak różny jest dialekt irlandzki oraz języka angielskiego.