Język angielski w Indiach pojawił się wraz z okresem kolonizacji brytyjskiej. W wyniku tych zdarzeń doszło do powstania indyjskiej odmiany angielskiego, w którym widoczne są wpływy ojczystych dialektów. Na przestrzeni ostatnich lat angielski zyskał w Indiach status języka urzędowego, tuż obok hindi. Ponadto język angielski stosowany w Indiach również nie jest jednolity, a różnice występują w zależności od regionu, głównie w wyniku naleciałości z ojczystej mowy danej ludności.
Różnice między standardowym angielskim a jego indyjską odmianą
Pomiędzy klasycznym angielskim, a językiem stosowanym w Indiach zachodzi wiele różnic na poziomie fonologicznym, co ma związek z właściwościami alfabetu fonetycznego języków indyjskich. Na przykład w indyjskiej odmianie angielskiego każda samogłoska /e/ zostaje wydłużona, nawet w słowach jednosylabowych. Wiele spółgłosek typowych dla języka angielskiego nie występuje w językach indyjskich, w związku z czym są one zastępowane przez inne spółgłoski, z którymi wykazują podobieństwo poziomie artykulacyjnym. Poza tym w niektórych regionach nie wymawia się zbitek spółgłoskowych, zaś słowa rozpoczynające się od „w” i „v” brzmią podobnie. Poza tym niektóre dyftongi są wymawiane jako krótkie samogłoski.
Słownictwo również kształtuje się odmiennie – typowym zjawiskiem jest stosowanie mowy danego regionu do określania nazw własnych, szczególnie flory i fauny.