Rozprzestrzenienie się języka hiszpańskiego na poszczególnych kontynentach kuli ziemskiej zaowocowało powstaniem wielu etnolektów i dialektów. Duży wpływ na dzisiejszą postać języka hiszpańskiego używanego na terenie poszczególnych krajów Ameryki Południowej posiadał język rdzennych mieszkańców kolonizowanych ziem oraz indywidualny rozwój danego dialektu. Za jedną z najtrudniejszych odmian hiszpańskiego, uważa się dialekt rioplatense, którym posługują się mieszkańcy Urugwaju, a przede wszystkim Argentyny.
Charakterystyczne cechy dialektu rioplatense
Różnice pomiędzy standardowym hiszpańskim, nazywanym również kastylijskim, a dialektem charakterystycznym dla ludności Argentyny zachodzą na poziomie wymowy, leksyki, tworzenia słów oraz intonacji. Jeżeli chodzi o fonologię to najpowszechniejszym zjawiskiem, z kategorii swoistych dla mieszkańców Ameryki Południowej, jest tak zwane yeísmo. Jest to zanik podwójnego „l”, które standardowo brzmi jak polskie „j” lub bardzo miękkie „dź”, natomiast w argentyńskiej wymowie nie jest odróżniane od „y”. W argentyńskiej odmianie hiszpańskiego obecny jest również proces określany mianem seseo, który polega na wstawianiu głoski „c” przed „e” lub „i”, a także na identycznej wymowie spółgłosek „z” oraz „s”.
Poza tym argentyńskie formy czasowników w drugiej osobie różnią się od tych, jakie występują w hiszpańskim. Doszło również do zmiany zaimka drugiej osoby liczby pojedynczej (ty), który w standardowym hiszpańskim brzmi tú, natomiast w argentyńskim – vos.
Osoby posługujące się dialektem rioplatense rezygnują także z użycia czasów złożonych na rzecz prostych, eliminując w ten sposób stosowanie czasowników posiłkowych.